Komt een vrouw bij de dokter

Wanneer ik in de klas hoorde wat de opdracht was en waarover het boek ging, had ik niet zoveel zin om het boek te lezen. Ik wist dat het boek over kanker zou gaan en dat het vaak moeilijke stukken zou bevatten. Het feit dat het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal maakte het allemaal nog wat erger.
Maar toen ik begon te lezen vond ik het meteen een aangenaam geschreven en vlot leesbaar boek. Het gaat over een vrouw die kanker heeft en er zijn zeker zware stukken leestekst. Soms weet Kluun er wat humor in te brengen en dan vind ik het boek fantastisch. Wat ik eveneens kan appreciëren is dat Kluun de dingen zegt zoals hij ze denkt en nergens rond de pot draait. Ik ben blij dat ik het boek gelezen heb, het moet niet altijd rozengeur en maneschijn zijn. Ik vind het een echte aanrader !

Het einde

Carmen beslist uiteindelijk om te sterven door middel van euthanasie. Euthanasie betekent letterlijk vertaald : milde dood of goede dood. Ik vond het wel bijzonder dat je al euthanasie kon vragen sedert het begin van het jaar 2000.

Daarom heb ik het even opgezocht en in Nederland is de wet in werking getreden vanaf 1 april 2002. Op het ogenblik dat het boek zich afspeelt was euthanasie nog niet zo lang in de - Nederlandse - wet voorzien Ik denk wel dat het in het geval van Carmen en Stijn een goede oplossing was. Carmen bleef altijd maar achteruit gaan en leed ook dagelijks ondraaglijke pijn. Het afscheid nemen blijft uiterst moeilijk maar kon op die manier misschien beter voorbereid worden. Het zal wellicht ook minder hard aankomen voor Stijn wanneer hij precies weet op welk ogenblik het afscheid definitief zal zijn.

Ik mag geen ...

Kluun beschikt over een aparte schrijfwijze. Dat kon ik al eerder uit het boek opmaken. Soms verwoordt hij de zaken wel zeer extreem en schrijft hij bijvoorbeeld 4 bladzijden vol met teksten als : "ik mag geen andere vrouwen neuken en niet rijden met 3.5 promille". Omdat hij dat zulke extreme taal gebruikt, vind ik wel dat de boodschap veel duidelijker overkomt.
Ik vind het ook leuk dat de sms'en die hij stuurt in een andere lettervorm staan. Dit maakt het tijdens het lezen veel aangenamer.

p 221

Op pagina 221 zag ik de titel: "Ik heb vannacht gedronken en gezien/ hoe geen vrouw ooit krijgt wat ze verdient."  Dat is een zin uit het liedje "Blauw" van de Scene.
De zanger van de Scene, Thé Lau, kampt op dit moment met terminale keelkanker. Ik moest meteen denken aan de situatie van Carmen. Hij heeft van de dokter te horen gekregen dat hij niet zo lang meer te leven heeft. Zijn laatste optreden was in de AB en toen wist hij al een tijdje dat hij terminaal ziek was.

Hoe...eh...hoe lang heeft mijn vrouw nog ?

Ik denk dat dit een zeer lastige vraag is, zowel voor Stijn en Carmen, als ook voor dokter Scheltema. Als dokter wil je een eerlijk antwoord kunnen geven. Maar sommige mensen willen misschien niet altijd de waarheid weten. Wanneer ik te horen zou krijgen dat ik maar een aantal maanden meer te leven had, stel ik mij voor dat ik er het beste zou van proberen maken, hoe moeilijk dat ook zou zijn. Stijn en Carmen verhuizen naar Oud-Zuid in een groot mooi huis. Ik denk dat ze zo nog eens samen goed van het leven willen kunnen genieten.

Stijn en Carmen en Stijn en Roos

"Ik denk dat ik niet meer van Carmen hou. Het is eruit. Het is de eerste keer dat ik het hardop uitspreek."

Stijn heeft Carmen al zeer veel bedrogen maar hij had nooit een echte relatie met een andere vrouw. Maar dan wordt hij verliefd op Roos.

Nadat Stijn een eerste keer vreemd gegaan is met Maud, heeft Carmen Stijn vergeven. Als soort van wraak is zijzelf ook eens vreemdgegaan.

Wanneer Stijn haar vertelde dat hij nog meerdere malen was vreemdgegaan, vergaf Carmen hem ook.

Ik vind het toch zeer sterk dat Carmen in zo'n situatie Stijn nog alles vergeven heeft. Ze wist wel niet dat hij op dat moment een relatie had met Roos.Het zou misschien respectvoller geweest zijn van Stijn om nog even te wachten met een nieuwe relatie, zeker wanneer je bekijkt in welke situatie Carmen zich bevindt.

Gerda

"Schok.

Wat Carmen, Frenk, Maud, Thomas en Anne niet is gelukt, lukt Gerda met de eerste opmerking die ze rechtstreeks tot mij richt. Gerda slaat de spijker op een gevoelige snaar.* Ik heb het niemand verteld, ik laat het niemand merken, maar het is waar: ik voel dat de kanker mij net zo hard heeft gepakt als Carmen; Ik voel mij genaaid."

Ik probeer de gevoelens van Stijn te begrijpen, nl. dat hij het ook zeer moeilijk moet hebben met de ziekte van Carmen. Zijn leven is totaal overhoop gegooid en hij kan veel minder leuke dingen doen vanwege de ziekte. Ze zijn allebei nog jong en in de fleur van hun leven en door die kanker is niet alleen Carmen het slachtoffer maar Stijn eigenlijk ook een beetje, ook al ervaart hij niet de fysieke ongemakken van de ziekte. Het is niet gemakkelijk voor Stijn om te zeggen dat hij het ook moeilijk heeft met de ziekte want dat klinkt nogal egoïstisch, maar bij Gerda kan hij eindelijk eens zijn hart luchten.